Επιτέλους...

Επιτέλους επέστρεψα.

Όντας απολύτως αναποφάσιστος για το εάν θα έπρεπε να επιστρέψω ή όχι σε ένα blog του οποίου τα κείμενα χάθηκαν στη σφαίρα του τελευταίου μου ταξιδιού.

Τα κατάφερα πάντως. Η αναζήτηση ενός "φυσιολογικού" τρόπου ζωής, κοινωνικά αποδεκτού από ένα ευρύ σύνολο βαθιά κοιμόμενων υπνοβατών, παίρνει χρόνο και αποσπά πολύ την προσοχή από τα ουσιώδη.

Από την αυγή της ανθρωπότητας, η κοινωνικές επαφές είχαν κανόνες, κάποιες προϋποθέσεις ένταξης στους κλειστούς κύκλους των. Η κοινωνικές ομάδες επιζητούν όμοιους στόχους με αυτές των μελών τους:

α. Την επιβίωση της ομάδος

β. Την αναπαραγωγή της

γ. Την υστεροφημία

δ. Την εξέλιξη της.

Για την επιβίωση της εκάστοτε κοινωνικής ομάδος, τα μέλη πρέπει να συνεισφέρουν στην ενδυνάμωσή της. Αν μιλάμε για προϊστορικές ομάδες, κάτι τέτοιο θα ήταν ο αριθμός των κυνηγών της, ενώ σε κάποια σύγχρονη την οικονομική της δύναμη. Όσο δυνατότερη μια κοινωνική ομάδα, τόσο πιθανότερη η επιβίωση της στις αντιξοότητες του χρόνου και των προκλήσεων που παρουσιάζονται.

Η αναπαραγωγή της ομάδας έγκειται κυρίως στην στρατολόγηση νέων ικανών μελών, τα οποία έχουν ως αποστολή την διατήρηση της κοινωνικής ομάδας, των αντιλήψεων, πιστεύω και παραδόσεων αυτής. Είτε κληρονομικά, είτε με τήρηση προϋποθέσεων, η εισαγωγή των νέων μελών στην ομάδα αποτελεί ιεροτελεστία μύησης και "προσαρμογής" αυτών στις πεποιθήσεις και λειτουργίες που αποτελούν υποχρέωση και χρέος τους ως προς τους παλαιότερους.

Σημαντικότατο κομμάτι για την προσέλκυση μελών στην ομάδα, αλλά και ως επίδειξη δύναμης στις υπόλοιπες, είναι αυτό της υστεροφημίας. Ονομαστά επιτεύγματα ή κατορθώματα μιας κοινωνικής ομάδας συμβάλλουν στην αίγλη και ισχύ της, κάτι που αποτρέπει άλλες ομάδες στο να συγκρουστούν μαζί της (ενισχύοντας τις πιθανότητες επιβίωσής της), ενώ παράλληλα αποτελεί κίνητρο για νέα μέλη στο να ενταχθούν στους κόλπους της, ως δέλεαρ δύναμης και προσωπικής φήμης για τα ίδια τα στελέχη της.

Τέλος, η εξέλιξη της εκάστοτε κοινωνικής ομάδας, αποσκοπεί στην δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν στις παραδόσεις και πιστεύω της ομάδας να συμβαδίσουν με το πνεύμα της εποχής. Ως πνεύμα της εποχής, βεβαίως, ορίζουμε την εξέλιξη και δυναμική ισορροπία των επικρατέστερων κοινωνικών ομάδων, και επιμέρους αλλά και μεταξύ τους. Από επιστημονικούς κύκλους έως πολιτικά συστήματα, από θρησκευτικές τάσεις έως οίκους μόδας, οι πιστοί ακόλουθοι δημιουργούν κενά και συγκρούσεις με άλλες ομάδες, ως εκ τούτου αναγκάζοντας τις υπόλοιπες ομάδες να εκτοπιστούν ή να τροποποιήσουν (σε όσο το δυνατόν μικρότερο βαθμό) τις αντιλήψεις τους προκειμένου να επιβιώσουν.

Ως μονάδα, δεν έχεις καμία αξία. Καμία λειτουργική τουλάχιστον.

Κατά την γνωριμία σου με κάποιο άτομο, η αναγνώριση γίνεται ως επί το πλείστον, βάση των κοινωνικών ομάδων των οποίων είσαι μέλος. Φυλετικά, πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά, επαγγελματικά, στυλιστικά, αθλητικά, σκιαγραφούμε τον συνομιλητή συνθέτοντας το κοινωνικό του προφίλ και συγκρίνοντάς το με το δικό μας. Από πηγαία ανάγκη για κοινωνικοποίηση και εναρμόνηση με τους άλλους, θα εμμείνουμε στις κοινές ή παρεμφερείς ομάδες, απορρίπτοντας εν μέρει τις διαφορετικές, ή ακόμη θα αποπειραθούμε να στρατολογήσουμε το άτομο για να ενταχθεί στις δικές μας.

Συνήθως υποσυνείδητα/ασυνείδητα.

Τέλος, σημασία έχει και η ιεραρχική θέση που λαμβάνει ο καθένας στην εκάστοτε κοινωνική ομάδα. Πιθανότερη είναι η επισκίαση ενός μικρού μέλους μιας ομάδας από ένα ιεραρχικά ανώτερο κάποιας άλλης. Η υστεροφημία της ομάδος επίσης λαμβάνει χώρο πολλές φορές και στην ιεράρχηση των ομάδων μεταξύ τους. Η εξέλιξη της ομάδας αποτελεί επιχειρηματολογία και σύγκριση, ένα όπλο στρατολόγησης αν θέλετε, ενώ ο αριθμός των μελών ενισχύει τις πεποιθήσεις της.

Το αντικείμενο των πεποιθήσεων βέβαια, απ' ότι παρατηρήσατε σε όλο το παραπάνω κείμενο, είναι παντελώς αδιάφορο...